Met Hawai kregen we één van de vele getalenteerde Kortrijkse bands op het podium. Eerlijk gezegd kennen we hun muziek niet echt goed, dus lieten we hun geluid zonder bepaalde verwachtingen over ons komen.
Ze begonnen vrij stevig, als kort introductienummer kon dit best tellen. Wat zich voor ons ontspon, was een zoektocht naar een balans tussen rustigere elektronica en gitaarerupties. We hoorden heel wat goede ideeën en kwaliteit in hun muziek. De afwerking was ons echter iets te ruw. Zo waren de saxofoonsolo’s op zich goed, maar kregen ze geen juist muzikaal kader om op te steunen. De drummer wisselde frisse vondsten af met vreemde invalbeurten. Voor ons mocht de toetsenist ook iets prominenter aanwezig zijn.
Homepage – Last.fm – MySpace
De site van de Kreun had ons reeds gewaarschuwd – en inderdaad, Apse klinkt live heel wat harder dan de post-rock die ze op hun cd brengen. Hoewel ze hun typische klank blijven behouden, was hun muziek van staal. Al dat geweld kon ons best wel bekoren. De zang zorgde voor de nodige melodie, zodat we ons niet verloren zoals bij Hawai. Naast de drummer, klopte ook de zanger er – lichtjes spastisch – op los. De haast tribale drum kon ons zeker bezweren. Hun groepsnaam verwijst immers naar de achterste nis van een kathedraal. Ze namen ons live bij de hand en duwden ons in dat kleine hoekje.
Een goed concert, maar toch werd hun muziek op het einde net iets te weinig afwisselend. Misschien misten we soms wat de Apse die we kennen van Spirit, hun schitterende langspeelplaat…
Homepage - Last.fm - MySpace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten