30 september 2007

Happy New Ears: Audiostore & Eavesdropper + Artificiel


Afgelopen twee weken was Kortrijk gastheer voor Happy New Ears, een festival voor nieuwe muziek. Dit jaar stond de relatie tussen beeld en geluid centraal. Johann Johannsson kruiste ons pad helaas niet, maar zaterdag blonken twee pareltjes van experimentele creativiteit onder onze ogen.

Audiostore & Eavesdropper brachten hun Time Code Matter in première. Gewapend met drie laptops stuurden deze kunstenaars ons in een cirkel van twaalf stalen platen. Achter de platen was een motortje bevestigd, dat het metaal synchroon met het geluid deed trillen. Of brachten deze platen zelf de klanken voort? We zijn er nog altijd niet uit... Lichten gaven aan uit welke richting de muziek kwam.

Dit gaf samen een prachtig surround effect en riep talloze beelden bij ons op. We gaapten met onze neuzen tegen het raam geplakt naar het dreigende onweer in de verte. Daarna stuurde een helse treinrit talloze klanken in onze richting, om over te gaan in de holle galm van een ondergrondse parking waar werkmannen het geluid van stalen platen voortsleepten. Rechts van ons werd een meisje door de muziek in trance gewiegd. Naast haar rustte een man zijn hoofd tegen één van de platen, tot hij opgeschrikt werd door een plotse trilling.

Hoewel de cirkel vol mensen stond, schonk elke positie haar eigen intieme ervaring. De kijker/luisteraar kan deze voorstelling vijf keer meemaken, en telkens zullen andere voelsprieten geraakt worden.

Myspace - bio Christoph De Boeck en agenda

Door Cubing van Artificiel werden we zo mogelijk nog meer kinesthetisch geprikkeld. Dit Canadese duo bouwt hun show rond de Rubik Cube, onze favoriete kubus uit de jaren tachtig. Hun show bewijst dat dit speeltje ook twintig jaar later nog vernieuwend kan zijn.

Beide artiesten spelen met een kubus en via algoritmes wordt dit omgezet in geluid. Een camera registreert hun bewegingen en projecteert deze op groot scherm. Op deze manier kan de toeschouwer eveneens zien op welke basis de klanken voortgebracht worden: zowel de kleurverhoudingen als de vorm worden ontleedt door de laptop en dit proces komt grafisch in beeld.

Hier kan slechts een beperkt scala aan klank uit voortkomen, dachten we op het eerste gezicht. En inderdaad, de show opende intrigerend maar na een kwartier was het nieuwe er af en snakten we naar een ander geluid. Het duo had dit duidelijk begrepen en zette een nieuwe cyclus in gang. De muziek werd indrukwekkend vooruitgestuwd, het tweede kwartier was buitengewoon. Hun geluid wordt gesampeld en daarop laten de artiesten effectpedalen los. Hierover spelen ze opnieuw en zo krijg je verschillende lagen in de muziek. Deze lagen kregen we als toeschouwer eveneens op het witte doek in beeld. Het laatste kwartier was spielerei en boeide ons minder, maar alles samen een schitterende show!

Homepage - Cubing

23 september 2007

Live-verslag: APPARAT + Köhn

Samen met Brun0 – notoir fan, dompelden we ons zaterdag onder in het bad van Apparat en zijn band. Menig kippenvel later kwamen we buiten. Jazeker, er hing elektriciteit in de lucht, maar het was vooral de verfrissende wind die ze binnen de postrock deed waaien die onze haren richting hemel kregen.

Köhn kwam als eerste aan de beurt. Een redelijke show, al was zijn act wisselvallig, zelfs binnen één nummer. Misschien komt het doordat we wat ziek naar de Kreun waren afgezakt, maar we vonden dat Köhn nogal nonchalant begon – en dan hebben we het niet over zijn magere openingszin. Zo klonk zijn gitaarspel wat te scherp in het plaatje van het eerste nummer. Ondanks de korte set konden we hem toch horen groeien doorheen zijn show. Zijn talent kwam meer en meer bovendrijven. De elektronica die hij bracht was sterk en mocht voor ons meer uitgesproken zijn. Graag tot een volgende keer, maar we laten hem eerst nog een jaartje rijpen.


Apparat opende verrassend genoeg met typische postrock. Mooi gebracht door een band die op elkaar afgestemd was alsof ze reeds jaren samen spelen. Een funky nummer zorgde voor een verfrissende afwisseling. De muziek danste door de lichamen in de zaal op een neer. Het concept van postrock kennen we ondertussen echter al, dus mocht de herkenbaarheid voor ons na enkele nummers plaats ruimen voor iets nieuws. En inderdaad, de elektronische achtergrond van Apparat kwam meer en meer boven drijven. Hoog van kwaliteit en dat gaf de muziek een extra dimensie. Zo hebben we het graag! Ook de stevige drumpartijen droegen ons steeds hoger. Minpuntje: je hoort dat Apparat geen zanger is. Hij slaagt er wel in ons met zijn gewone stem te bezweren, maar zijn kopstem gaat wat de mist in. Maar we laten het ons niet aan ons hart komen, deze show was pure klasse!

Apparat site - Apparat Myspace