Köhn kwam als eerste aan de beurt. Een redelijke show, al was zijn act wisselvallig, zelfs binnen één nummer. Misschien komt het doordat we wat ziek naar de Kreun waren afgezakt, maar we vonden dat Köhn nogal nonchalant begon – en dan hebben we het niet over zijn magere openingszin. Zo klonk zijn gitaarspel wat te scherp in het plaatje van het eerste nummer. Ondanks de korte set konden we hem toch horen groeien doorheen zijn show. Zijn talent kwam meer en meer bovendrijven. De elektronica die hij bracht was sterk en mocht voor ons meer uitgesproken zijn. Graag tot een volgende keer, maar we laten hem eerst nog een jaartje rijpen.
Apparat opende verrassend genoeg met typische postrock. Mooi gebracht door een band die op elkaar afgestemd was alsof ze reeds jaren samen spelen. Een funky nummer zorgde voor een verfrissende afwisseling. De muziek danste door de lichamen in de zaal op een neer. Het concept van postrock kennen we ondertussen echter al, dus mocht de herkenbaarheid voor ons na enkele nummers plaats ruimen voor iets nieuws. En inderdaad, de elektronische achtergrond van Apparat kwam meer en meer boven drijven. Hoog van kwaliteit en dat gaf de muziek een extra dimensie. Zo hebben we het graag! Ook de stevige drumpartijen droegen ons steeds hoger. Minpuntje: je hoort dat Apparat geen zanger is. Hij slaagt er wel in ons met zijn gewone stem te bezweren, maar zijn kopstem gaat wat de mist in. Maar we laten het ons niet aan ons hart komen, deze show was pure klasse!
Apparat site - Apparat Myspace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten