17 november 2007

Brad Mehldau Trio, 15/11, AB

Als we u vertellen dat we reeds 8 maanden onze tickets op een speciaal plaatsje bewaarden, weet u met welke verwachtingen we donderdag naar het concert van Brad Mehldau Trio vertrokken.

We zagen een sterk concert. Zoals gewoonlijk werd het een mengelmoes van eigen nummers en covers. Eigen nummers zo vers dat ze nog ongetiteld waren. Daarnaast kwam ook Thelenious Monk even langs en speelden ze onder andere een Braziliaans sambanummer. Brad Mehldau had onlangs Sufjan Stevens ontdekt en speelde diens ‚Holland’. Geen ode aan onze noorderburen, maar een plaats in Michigan.
Ze speelden een goed gebalanceerde set, al vonden we het spijtig dat we op onze honger bleven zitten omdat geen van onze favoriete covers (Paranoid Android, Exit music for a film) de revue passeerden.

Weinig pianisten doen het Brad Mehldau voor: zowel een sterke rechter- als linkerhand en dan nog eens een schitterende coördinatie. Hierin onderscheidt hij zich van pakweg een – zeer goede – Jef Neve. Mooi hoe hij opnieuw een ‚pop’nummer zoals ‚Holland’ omtovert in een heuse jazz-standard.
Midden in het concert nam Brad Mehldau het woord en hij begon zowaar in het Nederlands. Zijn vrouw is immers een Nederlandse zangeres en hij spreekt al een aardig mondje mee. De avond kon niet stuk voor hem, want na het concert vertrok hij in allerijl richting een Amsterdamse kraamkliniek.


De bassist, Larry Grenadier, speelde geweldig goede en inventieve baslijnen. Hij bestreek het volledige toonoppervlak en deed dit zonder ook maar enige fout. Op sommige momenten nam hij de melodie van Brad Mehldau over, terwijl deze de baslijnen overnam. In ‘Holland’ viel op hoe subtiel de bassist de melodie van het nummer van Sufjan Stevens in de bas verwerkte.

Jeff Ballard, de drummer, speelde eveneens goed, maar was misschien de minste van de drie. Hij is geen Teun Verbruggen. Zijn solo was goed, maar niet overweldigend. Daarnaast horen we liever metalen borstels dan zijn plastieken borstels. Wel mooi hoe hij dikwijls soepel met de achterkant van zijn drumstok speelde.
Dit trio is duidelijk goed op elkaar ingespeeld. Het was indrukwekkend hoe naadloos de instrumenten er bij kwamen na de drumsolo.

Een sterk concert van een schitterend trio, waar voor ons part enkel een klein toetje ontbrak.

Homepage - Last.fm - MySpace

Geen opmerkingen:

Een reactie posten